Ting-Ting, daar gaan we weer. 

— Posted inUncategorized — 2 min read

Misschien is het al opgevallen, er rijden sinds begin maart weer trams over de Museumtramlijn, maar zonder passagiers. Dat klopt, maar het is een goed gebruik bij de lijn dat het personeel ieder jaar een herinstructie doet. Al het personeel is verplicht dit te doen. De examinatoren hebben deze proef al in de eerste week van maart bij elkaar afgenomen. Nu is het niet zo dat na zo’n test niet meer naar het gedrag van het personeel wordt gekeken. Naast een interne controle kijkt ook de inspectie Leefomgeving en Transport over onze schouder mee, de lijn is immers een rijksspoorweg( en geen tramlijn wat veel mensen denken). Dat betekent ook dat de voertuigen altijd voorrang hebben, zelfs op prioriteitsvoertuigen( natuurlijk wordt er gezorgd dat deze voertuigen vrije doorgang krijgen). Als extra wordt er op drukke overwegen ook “gevlagd”, een, door het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, opgelegde maatregel.

Ik was afgelopen zondag verantwoordelijk voor de test van de tramdienstleiders. Zij zorgen voor de onderlinge veiligheid van de trams. Zij kennen de posities van de trams en weten welke baanvakken vrij zijn.

 

Mocht u de Museumtramlijn willen bezoeken, deze rijdt iedere zondag vanaf april tot en met oktober tussen 11.00 en 17.00. Misschien kom ik u daar een keer tegen.

 

5 jaar geleden.

— Posted inPersonal, Uncategorized — 2 min read

In januari 2020 werd ik plotseling ziek, gewoon een griepje, dacht ik, maar het duurde wat langer. Corona was wel bekend, maar dat was nog geen item.

 

15 maart 2020.

Mijn stiefmoeder, die we in de familie liever bonusmoeder noemen, vierde haar 80e verjaardag. Dit zou in een restaurant gebeuren, maar vanwege de eerste coronamaatregelen  was dat niet verstandig. We hadden een mooi schema gemaakt zodat we veilig op bezoek konden. Het was de dag dat de bekende persconferentie zou gaan plaatsvinden. Nadat wij op bezoek waren geweest, stelde mijn vriendin voor om in een restaurantje te gaan eten. Als we naar huis zouden gaan, dan gaan koken, dan zouden we de persconferentie gaan missen.

Nadat we gegeten hadden, spoedden wij naar huis. Aan de buis gekluisterd, luisterden we naar de persconferentie over de eerste lockdown, waarbij de horeca en niet-essentiële bedrijven binnen een half uur moesten sluiten. “Nou”, zei mijn vriendin,” zijn wij even blij dat we uit gegeten hebben, een knap iemand die ons dat nog kan afpakken.” Bij mij bekroop een ander gevoel, is mijn bedrijf, een reparatiebedrijf essentieel genoeg om open te gaan. In overleg met mijn broer, waarmee ik het bedrijf heb, gingen we toch naar het werk. Er lag nog wat werk en meteen thuis gaan zitten, zagen we niet echt zitten.

De rit naar het werk, op de fiets, leek wel een scène uit een griezelfilm, er was geen mens op straat, de vliegtuigen vlogen niet, en ook het verkeersgeluid was bijna weg.

Als geluk bij een ongeluk ging de telefoon, een tandartsenpraktijk waar een en ander was uitgevallen. Het besluit namen we ook meteen, we zijn essentieel, we gaan open. We namen wel maatregelen, die we nu  nog steeds handhaven, waarvan de belangrijkste maatregel is dat de klanten niet meer achter de balie kunnen komen.

 

Ik merk wel dat een aantal andere dingen ook is gebleven. Bijvoorbeeld het elkaar zomaar om de nek vliegen zie ik niet meer, het blijft meestal bij een knuffel, en de hand is in sommige gevallen vervangen voor een boks.

 

Waar is mijn auto? 

— Posted inPersonal — 2 min read

Op een ochtend wordt ik op mijn werk gebeld. “U spreekt met de politie Tilburg. Weet u misschien waar uw auto is? “ Mijn eerste gedacht was natuurlijk, wat moet de politie uit Tilburg met mijn auto? “Volgens mijn laatste informatie staat deze in de garage voor een onderhoudsbeurt. “ “Nou”, vervolgde de man,” daar zou ik niet zo zeker van zijn. Vannacht is die auto door een winkelpui gereden en is er nogal wat buit gemaakt in die winkel. “ De man wist ook nog te omschrijven hoe die auto eruit zag, en dat was inderdaad zoals mijn auto eruit zag qua type en kleur. Een beetje ongerust geworden, belde ik toch maar even naar de garage. “O, we zijn nog even bezig met hem, maar u kunt hem vanmiddag ophalen.” Dat is knap voor een auto die in Tilburg door die pui is gegaan. Ik belde dus weer naar de politie, in die tijd kon dat nog via een rechtstreeks nummer, maar het zat mij toch niet lekker dat er een auto rondreed met mijn kenteken.”Nee, die auto staat bij ons op het bureau en is total loss. “ Dat was een pak van mijn hart, iedereen kent vast wel de verhalen van mensen die boetes op de deurmat vinden terwijl ze niet op de plaats delict zijn geweest. De politie was wel zo aardig om foto’s van het voertuig naar mij te sturen. Toen zag ik dat het een personenauto was, terwijl mijn wagen een bestelauto was. Voor de kenners, dat was een Talbot/Simca 1100, die ik dan in besteluitvoering had, inderdaad, met zo’n mooie bak achterop. 

Toen ik de volgende dag de krant opensloeg, bleek deze ramkraak nog landelijk nieuws te zijn. De getroffen winkel bleek een collega te zijn. Ik heb nog lang moeten aanhoren dat ik geprobeerd had om een collega uit de markt te halen. In ieder geval had ik mijn auto weer terug en een verhaal erbij. 

Out-of-date

— Posted inMusic, Technology — 2 min read

Een klant belt. “Vorig jaar heeft u mijn stereo-installatie gerepareerd, maar nu doet hij het weer niet.” Dat kan gebeuren, uiteindelijk maakt het niets uit of een apparaat jaren of een paar weken oud is, ze kunnen defect gaan. In dit geval was bij de vorige reparatie een probleem in de voeding hersteld.

Toen de reparatie binnenkwam, was natuurlijk de eerste test, of hetzelfde defect als de vorige keer terug was gekomen. Dat bleek niet zo, sterker nog, het apparaat mankeerde op het eerste oog niets, hij gaf geluid, en bediende prima. Ook het internetgedeelte werkte, het apparaat maakte netjes verbinding met het netwerk en was toegankelijk vanaf het netwerk. Omdat ik op het eerste gezicht geen klacht kon vinden, belde ik de klant. “En toch geeft de radio sinds een paar dagen geen geluid meer op de internetstations. “ Aha, tijdens de test forceer ik de radio om naar een bepaald intern adres te gaan, dat werkt altijd. Toen ik de radio op de internetfunctie ging testen kwam er inderdaad geen geluid uit, maar ook meteen de opmerking dat de toepassing, in goed Nederlands app geheten, te oud is en de nieuwe versie voor dit apparaat niet beschikbaar is. O ja, dit ken ik grapje van de smart-tv’s, die vaak defect gaan omdat het toestel probeert op te waarderen met een bestand dat helemaal niet geschikt is voor het apparaat.

Goed, ik ga nu de klant bellen dat er een andere oplossing gezocht moet worden voor zijn 13 jaar oude radio.

En nu ga ik verder werken aan een cassettedeck van bijna 50 jaar oud.

 

Nepreclame

— Posted inPersonal — 3 min read

Als particulier krijg je vaak te maken met reclames waar je niet op zit te wachten of, wanneer je er dan op ingaat, behoorlijk tegenvallen. In het bedrijfsleven hebben we daar ook mee te maken, en soms zijn de bedenkers heel vindingrijk.

DVD.
In 2010 werd mijn vader benaderd door een bedrijf dat filmpjes maakte over de omgeving. Ons bedrijf was net verhuisd en het leek ons wel wat om iets dergelijks aan onze klanten aan te bieden. “Ja, Uithoorn komt ook aan bod.“ De levertijd was een paar weken, en ik zou een proef te zien krijgen, een pakket van 10 DVD’s zou 100 euro kosten.
Ineens stond een koerier voor mijn neus, de DVD’s kwamen aan. Het geld werd afgerekend. Bij het bekijken van de DVD bleek dat het de kwaliteit had van een slechte thuisfilmer. Uithoorn( en Amstelveen) werden wel in het filmpje genoemd, maar daar hield het ook mee op. Overigens, zijn deze DVD’s naar een aantal mensen gegaan die het filmpje prachtig vonden.

Blaadjes en boekjes.
We kregen een aanbieding om in een blaadje te adverteren. Deze zou op de scholen in de omgeving uitgedeeld worden. Achterdochtig dat ik tegenwoordig ben, stelde ik voor om het bedrijf eerst een bewijs te laten leveren dat deze boekjes daadwerkelijk bij de scholen zouden aankomen. Het bedrijf noemde een paar namen van scholen, waarschijnlijk op internet opgezocht, waarvan één toevallig een klant van mij is. Een appje naar de directeur leerde mij dat hij in ieder geval nooit van het bedrijf gehoord had. Afgelopen week kreeg ik een telefoontje van hetzelfde nummer, maar met een andere naam. Het aanpakken van deze handel is moeilijk, de boekjes, een paar aan elkaar geniette A4-tjes, worden daadwerkelijk gedrukt. Soms worden ze ook aan de scholen aangeboden, die ze vervolgens weigeren.

Energiebedrijven.
Ook daarover worden we gebeld. Vaak zijn het tussenpersonen die je gouden bergen beloven. Een aanbod bij voorbaat ontvangen lukt bijna niet, men sluit meteen een contract met je af, in de hoop dat je de bedenktijd vergeet. Zo’n aanbod ziet er vaak op het eerste gezicht aantrekkelijk uit, totdat je de echte energieleverancier benadert, en de rechtstreekse prijzen een stuk lager liggen.

De tip die ik naar aanleiding van dit verhaal wel wil meegeven is dat je je nooit moet laten overhalen om iets te kopen of doen als je het niet wilt. Vaak zijn de aanbiedingen duurder dan de prijzen die je met een beetje speurwerk zelf kunt krijgen.,

Schimmelkaas.

— Posted inPersonal — 2 min read

Afgelopen week had ik zin in een snack. Er kwam een drukke avond aan waardoor het koken erbij in zou schieten, maar het vooruitzicht om met een knorrende maag de avond door te gaan brengen leek mij dan ook helemaal niets. En dan kom je heel snel op tosti’s. Op het boodschappenlijstje stonden de basisbenodigdheden, brood, ham en kaas. Omdat ik mijn tosti’s op een tafelgrill maak, hoef ik geen speciaal tostibrood te kopen maar kan ik volstaan met normaal brood, er is immers ruimte genoeg op de bakplaat. En ja, ik koop dan gewoon bruin brood. De ham was ook snel gevonden, je hebt de keuze uit een paar soorten, dus pak je de goedkoopste, dus op weg naar de kaas. Bij de kaas aangekomen, duizelde het mij een beetje, wat een keuze. Kleine gaten, grote gaten, allerlei leeftijden, allerlei vetgehaltes om maar te zwijgen over de toevoegingen van kruiden en zelfs schimmels. Mijn keuze viel op een jonge kaas zonder toevoegingen. Volgens de verpakking zou dat ook het geval moeten zijn, echter, mijn oog, met assistentie van het andere oog, zag toch een toevoeging, schimmel in de kleuren groen en blauw. De verpakking was in orde, dus dit was overduidelijk in de fabriek gebeurd. Voor de zekerheid nam ik maar een ander merk voor mijzelf mee. Bij de kassa aangekomen, vertelde ik over de verpakking en liet het ook zien. Meteen werd er iemand naar het schap gestuurd om de andere verpakkingen na te kijken. Waarschijnlijk werd er nog meer gevonden want het desbetreffende schap werd meteen leeggehaald.
Een kwartiertje later had ik in ieder geval mijn tosti’s…. zonder schimmel.

 

Een goed begin.

— Posted inPersonal, Uncategorized — 2 min read

De oude en nieuwe

Triester dan 2025 kon een jaar niet beginnen, geen zon, mist en regen, kortom, weer waarbij het moeilijk is om vrolijk te blijven. Gelukkig zijn er meer mensen met dat probleem, en blijkt het praten over de sfeer een oppeppend effect te geven.
Terwijl ik vrolijk was, begaf mijn elektrische fiets het. Na bijna 37000 kilometer vond hij het wel welletjes, een sensor had het begeven. Op jacht naar die sensor keek ik gelijk naar wat andere onderdelen zoals spaken, velgen en een crankstel. Nu ben ik een felle tegenstander van logaritmes, maar in dit geval moet ik mijn ongelijk toegeven, tijdens het zoeken naar de onderdelen, kwam er een soortgelijke fiets als de mijne in beeld voor een heel leuk prijsje. “Helemaal in orde”, meldde de advertentie,” alleen de accu ontbreekt”. Op de foto’s stond een vrijwel ongebruikte fiets te blinken, eigenlijk te mooi om waar te zijn, voor 200 euro. Aangekomen bij de verkoper zag ik inderdaad een mooie fiets. Bij de test bleek, wat ik al verwachtte, dat de elektronica defect was. Zelf wilde ik een bod doen van 150 euro, maar de verkoper deed al een tegenvoorstel van 130 euro. Afgelopen zondag was het zover, een sleuteldag, met de oude fiets als donor voor de elektronica. Bij het uitlezen van de fiets bleek dat deze nog geen 2000 kilometer had gereden, en, gezien de verdere toestand, alleen maar in de stad. Na het overzetten van de motorsturing, kwam er leven in de fiets, en was het tijd om de derailleur en de remmen na te stellen. Tijdens de proefrit kwamen nog wat kleine dingetjes aan het licht die zo verholpen waren. Als deze fiets weer zo lang mee kan gaan.

Naschrift. De verkoper deed de fiets van de hand omdat zijn leverancier, een webwinkel, hem niet meer verder wilde helpen. Als je geld uit wilt geven aan een nieuw product, kijk dan ook naar de serviceverlening die de verkoper aanbiedt. Daar kan een prijsverschil uit voortkomen, maar bedenk dat het uitstellen van een aanschaf in veel gevallen geld kan besparen.

Opgelicht.

— Posted inPersonal, Uncategorized — 2 min read

Een vaste klant kwam de zaak binnenlopen, ze was opgelicht. Ze was in een verhaaltje getrapt over geld dat haar overleden man in bitcoins had belegd. Ze hoefde alleen maar haar creditcardgegevens te geven. Na een paar dagen merkte ze dat er 800 euro van haar rekening was gehaald. Gelukkig had zij direct haar kaart laten blokkeren. Terwijl ik haar computer aan het scannen was, ik was even bang dat de schurken iets geïnstalleerd zouden hebben, ging haar telefoon. “Daar zijn ze weer”, verzuchtte de vrouw. Het bleken de oplichters te zijn die werkelijk iedere 30 seconden belden iedere keer met een ander nummer. “Hoe kom ik daarvan af?” Gelukkig heeft een telefoon een mogelijkheid om onbekende nummers te blokkeren dus dat stelde ik meteen voor haar in. 

Toen de telefoon weer rustig was, ging de aandacht weer naar de computer. De dame had gelukkig foto’s gemaakt van de schermen gemaakt terwijl het geld afhandig werd gemaakt. Daaruit bleek dat er geen programma’s waren geïnstalleerd, ze had haar gegevens op een website ingevuld. 

En denk niet dat het u niet zal overkomen, deze dame is uiterst intelligent maar liet zich meeslepen in het gesprek. Zelf heb ik ooit aan een experiment meegedaan waarbij men liet zien hoe gemakkelijk je een pincode van iemand kunt ontfutselen. Daarom is het belangrijk om zo’n gesprek zo snel mogelijk af te kappen en niet te denken dat het u niet zal overkomen.. 

 

Jij moet, jij moet.

— Posted inPersonal — 2 min read

Toen ik voorzitter was bij de museumtramlijn, was er een medewerker die mij regelmatig “tips” gaf. Meestal bestonden deze tips uit een zooi krantenknipsels met een snel gekrabbeld briefje met teksten zoals “dit zou je ook moeten doen”.

Regelmatig kwam de man met ideeën die soms best wel goed waren. Maar als ik dan vroeg om het verder uit te werken, gaf de beste man niet thuis. Hij vond dat het bestuur dat maar moest doen.

Toen ik een keer op een dak van een tram stond, begon hij mij de les te lezen hoe onveilig ik bezig was. Ik was gezekerd, dus veel kon mij niet gebeuren. Stomverbaasd was ik toen ik een paar weken later een melding kreeg dat de beste man in het ziekenhuis lag. Hij was van het dak van de remise gevallen en mensen hadden hem gevonden. Hij was zo slim om de vereniging aansprakelijk te willen stellen.” Je bent gevonden. Betekent dat dat jij alleen aan het werk was? Ja, ik zag een lek, en ben direct het dak op geklommen. O, maar dat betekent dat je alle veiligheidsregels hebt genegeerd.” Bij het trammuseum is het verplicht om met minimaal twee mensen aanwezig te zijn bij werkzaamheden.

De laatste aanvaring was tijdens een klusavond. De beste man was aan het lassen, en wilde aan het einde van de avond naar huis gaan, terwijl het verplicht is om na de laatste laswerkzaamheden twee uur aanwezig te blijven. Vloekend en tierend is de man achtergebleven.

De man heeft toen opgezegd.

Platte aarde.

— Posted inUncategorized — 1 min read

Gisteren ontmoette ik eindelijk eens iemand die gelooft in de platte aarde. Terwijl ik in gesprek was over mijn politieke loopbaan en hoe ik in de wereld sta, ontstond er aan de tafel naast mij een vrij heftige discussie over de platte aarde. Met Bijbelteksten probeerde de man zijn gelijk te halen, maar kreeg zijn gesprekspartners niet overtuigd. Uiteindelijk werd dat gesprek maar afgebroken, en ging het ineens over de evolutietheorie in combinatie met het scheppingsverhaal uit de Bijbel. De redding kwam van Psalm 90:4, maar de beste man was ook nu weer niet te overtuigen. Kortom, ik was blij dat ik niet aan die tafel zat.

Verwarring alom.

— Posted inPersonal, Taalcoaching — 2 min read

Zoals de meesten van jullie weten, heb ik een aantal taalmaatjes van het Taalhuis in Amstelveen, momenteel vier om precies te zijn, en een eigen groepje dat in 2019 is ontstaan. Maar, ik doe nog meer. Online begeleid en help ik een aantal mensen die soms gewoon een goed gesprek willen hebben of hun hart willen luchten. Maar, omdat je soms te weinig weet, geeft dat wat verwarring. De namen in dit verhaal heb ik wel veranderd in verband met privacy.

Op een avond zat ik in een groep te kletsen met een man, Jan de Boer uit Amersfoort. Omdat het gesprek over een aantal privézaken begon te gaan, vroeg hij of hij een contactverzoek mocht sturen. Ik stemde daarmee in, en zag binnen een paar minuten inderdaad een verzoek binnenkomen van Jan de Boer uit Amersfoort, en klikte hem open. Tot mijn stomme verbazing begon de man mij in het Afrikaans te begroeten, en ik kreeg vrijwel direct in de gaten dat het een andere persoon was dan waar ik in de groep mee zat te praten, vooral omdat er nog een tweede contactverzoek binnenkwam van……. De Afrikaanse Jan had mij bezig gezien in een andere groep en wilde gewoon wat meer informatie, maar verwarrend was het wel. Ik heb de twee mannen, tot grote hilariteit ook aan elkaar voorgesteld.

In het verleden gebruikte ik het programma Speaky om taalmaatjes te helpen. Dit is een soort messenger met dit verschil dat je elkaars berichten kunt corrigeren. Mijn taalmaatje Zara was op het niveau dat ze Speaky zou gaan gebruiken. De volgende dag zou zij zich gaan aanmelden. De volgende dag kwam de aanmelding binnen. Ze had een leuke welkomsttekst geschreven, dat wel, maar deze was in het Engels. Dat was vreemd, “mijn” Zara sprak in die tijd zeer slecht Engels. Inderdaad, het was een andere dame. Ik vroeg mij af waarom zij op mij geklikt had, op Speaky stond ik geregistreerd als iemand die helpt met het leren van het Nederlands. Zij had mij in actie gezien op het forum, en zag mij meerdere talen gebruiken, waaronder Engels, en vond mijn stijl van lesgeven wel leuk. Later kwam mijn taalmaatje ook op de groep. De twee dames heb ik ook met elkaar in contact gebracht, wat, volgens beiden, een heel leuk gesprek werd.

Speaky heb ik wel verlaten vanwege de vaak dubieuze contactverzoeken.

Weer bloggen op een EEEPC

— Posted inPersonal — 1 min read

Zoals de meesten van jullie weten, heb ik een zwak voor oude spullen. Dit stukje zit ik te tikken op een afgedankte EEEPC901 uit 2009. Het apparaat is ontworpen voor een lichte versie van Windows 7 en dus totaal ongeschikt voor het huidige geweld van de bekende systemen van Microsoft. Maar gelukkig bestaat er Linux, zodat er een alternatief is. Zodoende draait deze EEEPC weer met een up-to-date systeem. En waarom ik hem aan de gang wil hebben? Het is een lekker licht en handzaam apparaat.

Pechvogel, of niet?

— Posted inPersonal — 4 min read

Als je een auto hebt, en vooral bij een wat ouder exemplaar, is het handig om iets van pechhulp te hebben. Nu moet ik erbij zeggen dat ik vanaf 1987 al trouw ergens een abonnement heb, eerst bij de ANWB, daarna Routemobiel en nu gewoon via de garage. Meestal kan ik mijn auto zelf wel weer op weg krijgen, ik heb een paar keer met een lekke band gestaan, maar de storingen die ik heb gehad, waardoor ik assistentie moest inroepen, kwam meestal door oorzaken die te op voorhand te verhelpen waren.

1988: Talbot 1100 bestel, nog een keer 1992: Renault Express, de fuseekogel.

Toevallig ook bij dezelfde garage. Beide incidenten hadden op nog geen 400 meter van elkaar plaats op de De Boelelaan in Amsterdam. Het verhaal is hetzelfde, dus ik schrijf dit stukje in enkelvoud.


Na het ophalen uit de garage, zat er een rammeltje in het stuur. Bij de APK wordt er op speling op de fusee gecontroleerd, dus ik maakte mij geen zorgen. Voor alle zekerheid belde ik de garage om te vertellen dat ik speling had. Beide keren redde ik de garage niet, op weg brak de fusee geheel, waardoor het wiel onderuit vloog. Omdat ik al voorzichtig reed, gebeurde er niet veel.

1989 : Talbot 1100 bestel, bougie eruit

Begin 1989 hoorde ik ineens gesis onder mijn motorkap vandaan komen, gevolgd door een klap. Gelukkig kon ik de auto in de kant zetten, en bleek dat een van mijn bougies uit het blok was geknald. De garage had de bougies alleen handvast erin gezet. Gelukkig kon ik over een bougiesleutel beschikken. Na het weer indraaien van de bougies bleek er geen schade te zijn.

1991: Renault Express, terugroepactie.

In 1989 en 1990 werd ons bedrijf uitgebreid met twee nieuwe Renault Express. Dit waren de eerste wagens op diesel nadat er trouw op benzine werd gereden. In 1991 werden beide wagens teruggeroepen, de drukregelaar van de radiateur zou niet goed zijn. Bij de oudste van de twee wagens bleek dat inderdaad het geval, waardoor, tijdens het vervangen, de dop door de werkplaats vloog. Beide wagens hebben daarna een paar keer last gehad van een lekkende koppakking.

2003: Renault Kangoo, terugroepactie.

In 1998 was het gedaan met de beide expressjes, ervoor in de plaats kwamen een Seat Inca, die zijn leven eindigde in 2009 door een aanrijding op de snelweg bij Sint-Niklaas, de andere werd vervangen door een Renault Kangoo.

In 2003 was er wederom een terugroepactie van Renault. Echter, ik had die week een rit richting Groningen op het programma staan. De garage stelde mij gerust, het was maar een check, en ik kon gerust gaan rijden. De heenrit verliep probleemloos, echter, op de terugrit gingen ineens alle lampjes op het dashboard branden. Bij het stilzetten spoot aan alle kanten de olie eruit. De pechdienst zag het al snel,” dat is de vacuümpomp”. En daar ging de auto in de takels. De volgende dag belde ik de garage. Allereerst om te melden dat mijn auto onderweg was maar ook om te vragen wat er gecheckt moest worden. “De vacuümpomp”, was het antwoord.” Jij mag drie keer raden wat er gisteren bij mijn auto kapot ging.”

De garage wilde nog een rekening voor de reparatie sturen.

2005: Renault Kangoo, loszittende wielen.

Tijdens een rit naar Antwerpen hoorde ik ineens een vreemd gerammel onder mijn wagen vandaan komen. Nu zijn wagens met voorwielaandrijving gevoelig voor versleten homokineten. Om dit te checken ging ik even aan de kant. Normaal gezien zie de dan dat er een hoes gescheurd is. Echter, niets van dit alles. Omdat ik toch in de kant stond, deed ik iets wat ik nog altijd na zo’n 200 kilometer rijden na een beurt doe, mijn wielmoeren, sorry, wielbouten natrekken. Maar goed ook, bij alle wielen bleken de bouten los te zitten.

2006: Kia Pregio, koelsysteem.

De Kia Pregio verloor ineens alle koelvloeistof. Gelukkig gebeurde dit bij mijn werk. Een constructiefout zorgde ervoor dat een leiding in de lengte kon scheuren.

2010: Citroën Nemo, achterbrug.

Ineens is er paniek, de Citroën mocht niet meer rijden, er bleek een constructiefout in de achterbrug te zitten, en deze moest in zijn geheel vervangen worden.

En nu?

Tot 2010 was ons bedrijf een kilometervreter, de wagens reden tussen de 20 en 60 duizend kilometer per jaar. Sinds de crisis van 2009 en onze verhuizing in Uithoorn, hebben we minder kilometers te rijden. De Citroën is er nog steeds, de Kia is inmiddels vervangen voor een tweedehands Opel, nadat de Kia al vervangen werd door een tweedehands Volkswagen Caddy vanwege het energieverbruik.

Inmiddels heb ik geleerd dat het handiger is om een tweedehands wagen te kopen, deze hebben de terugroepacties al gehad en zijn een stuk betrouwbaarder.

De telefoon, de nieuwe computer?

— Posted inPersonal, Productivity, Technology, Uncategorized — 1 min read

Een tijdje geleden werd ik tijdens een vergadering aangesproken:” Kun je jouw telefoon niet even wegleggen? Je bent regelmatig in beeld en het is geen gezicht dat je steeds op jouw telefoon aan het kijken bent. Wat moeten de mensen thuis wel niet denken?” Hiermee zou hij normaal een punt hebben, ware het niet dat ik de telefoon tijdens de vergaderingen gebruik om teksten voor de vergadering op te zoeken. Vergeet daarbij niet dat mijn huidige telefoon dezelfde opslag(64GB) en geheugengrootte(4GB) heeft als de laptop waar ik dit stuk op zit te tikken. Bovendien is het zo dat een telefoon niet zoveel ruimte in beslag neemt en dat het bovendien geen pretje is om een hele avond een laptop op schoot te hebben als je niet aan de tafel kunt zitten.

Dus, sorry, als je mij in een vergadering met een telefoon in de hand zit zitten, ik ben dan niet bezig met spelletjes, maar ik gebruik hem dan in plaats van de laptop.