Gisteren ontmoette ik eindelijk eens iemand die gelooft in de platte aarde. Terwijl ik in gesprek was over mijn politieke loopbaan en hoe ik in de wereld sta, ontstond er aan de tafel naast mij een vrij heftige discussie over de platte aarde. Met Bijbelteksten probeerde de man zijn gelijk te halen, maar kreeg zijn gesprekspartners niet overtuigd. Uiteindelijk werd dat gesprek maar afgebroken, en ging het ineens over de evolutietheorie in combinatie met het scheppingsverhaal uit de Bijbel. De redding kwam van Psalm 90:4, maar de beste man was ook nu weer niet te overtuigen. Kortom, ik was blij dat ik niet aan die tafel zat.